สถานที่ศึกษาต่อ

มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย

ประวัติ

มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย ตั้งขึ้นครั้งแรก เมื่อ พ.ศ. 2483 สำนักงานหอการค้าไทย
ตึกพาณิชย์ภัณฑ์ ถนนศรีอยุธยา สนามเสือป่า โดยในครั้งนั้นใช้ชื่อ "วิทยาลัยการค้า"

เปิดรับผู้สำเร็จการศึกษา ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 และมีหลักสูตรการศึกษา 6 เดือน

และ 2 ปี มีนักศึกษาประมาณ 300 คน หลักสูตรการสอนของวิทยาลัยการค้า นับว่า

ทันสมัยอย่างยิ่ง เพราะดำเนินตามหลักสูตร ของหอการค้าแห่งกรุงลอนดอน แต่

วิทยาลัยการค้าเปิดสอนได้เพียง 1 ปี ก็เกิดสงครามมหาเอเชียบูรพา เป็นเหตุให้

วิทยาลัย ต้องปิดตัวเอง เนื่องจากการสงคราม และรัฐบาลต้องการใช้สถานที่เป็น

ที่ตั้ง สำนักงานประสานงานระหว่างไทยกับญี่ปุ่น วิทยาลัยการค้าปิดไปร่วม 22 ปี

กรรมการหอการค้าไทยทุกสมัยได้พยายามเป็นลำดับที่จะรื้อฟื้นวิทยาลัยขึ้นใหม่จน

กระทั่งพ.ศ. 2506 คณะกรรมการหอการค้าไทยก็ประสบผลสำเร็จในการเปิด

วิทยาลัยอีกครั้งในชื่อ "วิทยาลัยการค้า" เช่นเดิม แต่ได้ย้ายอาคารที่ตั้งมาอยู่ที่ ณ

ที่ทำการของหอการค้าไทย เลขที่ 150 ถนนราชบพิธ เปิดรับผู้สำเร็จการศึกษา ชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย มีหลักสูตรการศึกษา 3 ปี ซึ่งผู้สำเร็จการศึกษาจะได้รับ

ประกาศนียบัตรการค้าชั้นสูง การเปิดสอนของวิทยาลัยการค้าครั้งนี้ อยู่ภายใต้การ

ควบคุมของ พระราชบัญญัติโรงเรียนราษฎร์
8 กรกฎาคม พ.ศ. 2508 ที่ประชุมสภาวิทยาลัยการค้า มีมติให้เปลี่ยนชื่อ

วิทยาลัยเป็น "วิทยาลัยการพาณิชย์" (College of Commerce of The Thai

Chamber of Commerce) ดำเนินการตามเงื่อนไขมาตรา 28 แห่งพระราช

บัญญัติหอการค้า (พ.ศ. 2509) ที่กำหนดให้หอการค้าไทยมีหน้าที่จัดตั้ง

และ ดำเนินการสถานศึกษาที่เกี่ยวกับการค้าและเศรษฐกิจ และ ในวันที่ 17

มิถุนายน พ.ศ. 2513 คณะกรรมการวิทยาลัยเอกชน กระทรวงศึกษาธิการ
ได้อนุญาตให้หอการค้าไทย จัดตั้ง "วิทยาลัยการพาณิชย์" (College of

Commerce) อักษรย่อ "ว.พณ." (C.C.) เปิดสอนหลักสูตร 3 ปี ผู้สำเร็จการ

ศึกษาจะได้รับประกาศนียบัตรใน 7 สาขาวิชา ได้แก่ สาขาวิชาบริหารทั่วไป

ธุรกิจระหว่างประเทศ เลขานุการ การตลาด การบัญชี การคลังการธนาคาร

และ สาขาวิชาเศรษฐศาสตร์ประยุกต์

2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2514 คณะรัฐมนตรีได้ลงมติรับในหลักการให้วิทยาลัยเอกชนดำเนินการสอนได้ ในระดับเกินกว่า 3 ปี และวิทยาลัยการพาณิชย์ได้รับการอนุมัติให้เปิดสอน ทั้งหลักสูตรปริญญาตรี 4 ปี ทั้ง 7 สาขาวิชา ในวันที่ 9 มีนาคม พ.ศ. 2516

พร้อมกันนี้วิทยาลัยได้ขอเปลี่ยนชื่อเป็น "วิทยาลัยการค้า" อีกครั้ง ในชื่อภาษาอังกฤษว่า College of Commerce อักษรย่อ "วค" (C.C.)

21 มิถุนายน พ.ศ. 2517 วิทยาลัยการค้าโอนมาสังกัดกับทบวงมหาวิทยาลัยพร้อมกับ ได้ย้ายมาอยู่ เลขที่ 126/1 ถนนวิภาวดี

รังสิต เขตดินแดง อันเป็นสถานที่ตั้งในปัจจุบัน เมื่อวิทยาลัยการค้าปฏิบัติพันธกิจได้อย่างครบถ้วน ตามเงื่อนไขแห่งการเป็น

สถาบันการศึกษา ระดับอุดมศึกษาใน วันที่ 24 ตุลาคม พ.ศ. 2527 ทบวงมหาวิทยาลัยได้อนุมัติให้เปลี่ยนประเภทสถาบันเป็นมหาวิทยาลัย ในชื่อ "มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย" (The University of the Thai Chamber Commerce) อักษรย่อ "มกค." (UTCC)

ตราสัญลักษณ์

สำเภาหัวนาค : สำเภาหัวนาค เป็นสัญลักษณ์ของการค้าขายระหว่างประเทศ มาตั้งแต่อดีต จนถึงปัจจุบัน และ สำเภาหัวนาคเป็นสัญลักษณ์ของเรือสำเภาไทย

คลื่น : คลื่นเป็นอุปสรรคที่สำคัญอย่างยิ่ง ในการเดินเรือสำเภา ที่จะสามารถฝ่าเกรียวคลื่น และ อุปสรรคต่างๆ ได้ต้องเป็นสำเภา ที่มีนายท้ายเรือ ที่ชำนาญและมีความวิริยะ อุตสาหะ

อาร์ม : ตราอาร์มมักใช้เป็นเครื่องหมายเชิดชูเกียรติ สำหรับผู้ที่ประสบความสำเร็จในชีวิต และ การงาน

 

ความหมายรวมของตรามหาวิทยาลัยหอการค้าไทย จึงหมายถึงสถาบันการศึกษาที่เปิดสอนวิชาทีเกี่ยวกับการธุรกิจ เพื่อให้นักศึกษาได้รับประสบการณ์ นำไปประกอบอาชีพจนประสบผลสำเร็จในชีวิตตนเอง และเป็นประโยชน์ต่อประเทศชาติต่อไป

ตรามหาวิทยาลัยหอการค้าไทยในอดีต นับตั้งแต่เปิดดำเนินการเรียนการสอน เมื่อปีพุทธศักราช 2483 เป็นต้นมาจนถึงปัจจุบัน ได้มีการปรับปรุงตราของสถาบัน รวม 9 รูปแบบ ดังนี้

ตราลำดับที่ 1 วิทยาลัยการค้า (พ.ศ. 2483)

แรกตั้ง "วิทยาลัยการค้าของหอการค้าไทย" ได้นำตราของหอการค้าไทย มาเป็นตราวิทยาลัย

ตราลำดับที่ 2 วิทยาลัยการค้า (พ.ศ. 2506 - 2508)

การจัดตั้งวิทยาลัยการค้าขึ้นอีกครั้ง ได้เพิ่มเติมชื่อของวิทยาลัยด้านล่างของ ตราหอการค้าไทย เพื่อใช้เป็นตราของวิทยาลัย

ตราลำดับที่ 3 วิทยาลัยการพาณิชย์ (พ.ศ. 2508 - 2511)

เมื่อเปลี่ยนชื่อเป็นวิทยาลัยการพาณิชย์ ได้ปรับปรุงตราวิทยาลัยเป็นแบบกลม พร้อมทั้งมีการปรับแก้แบบตราหอการค้าไทยที่บรรจุอยู่ภายในตราขึ้นใหม่

 

ตราลำดับที่ 4 วิทยาลัยการพาณิชย์ (พ.ศ. 2511 - 2512)

เป็นตราที่ปรับปรุงจากตราลำดับที่ 3 โดยแก้ไขให้เป็นแบบโปร่ง แต่ตรานี้ก็มีการใช้เพียงปีเดี่ยวเท่านั้น

ตราลำดับที่ 5 วิทยาลัยการพาณิชย์ (พ.ศ. 2513 - 2514)

พ.ศ. 2513 วิทยาลัยการพาณิชณ์ได้ปรับปรุงหลักสูตรการศึกษา พร้อมกันนั้นก็ได้ปรับปรุงตราวิทยาลัย โดยใช้โครงสร้างตราแบบกลม แต่ได้ปรับปรุงอาร์ม ให้เป็นแบบหอการค้าไทย
 

ตราลำดับที่ 6 วิทยาลัยการพาณิชย์ (พ.ศ. 2515 - 2516)


ได้ปรับแก้อักษรในวงกลมจาก "หอการค้าไทย" ให้เป็น "COLLEGE OF COMMERCE" พร้อมกับเปลี่ยนลายใบมะกอกเป็นลายประจำยา
 
 
ตราลำดับที่ 7 วิทยาลัยการค้า (พ.ศ. 2516 - 2517)


วิทยาลัยได้ขอแก้ไขชื่อเป็น วิทยาลัยการค้า เช่นเดียวกับเมื่อแรกตั้ง ตราวิทยาลัยนอกจากจะมีการเปลี่ยนแปลงอักษรชื่อแล้วยังได้แก้อักษรในเกลียวคลื่นจาก "หอการค้าไทย" ให้เป็นอักษรย่อ "ว.ค." อันเป็นอักษรย่ออย่างเป็นทางการของวิทยาลัย
 

 

ตราลำดับที่ 8 วิทยาลัยการค้า (พ.ศ. 2517 - 2527)

ตราวิทยาลัยการค้ายังคงเดิมแต่ตัวอักษรย่อ "ว.ค." ได้ซ้ำซ้อนกับการประกาศอักษรย่อของหน่วยงานราชการ วิทยาลัยจึงได้ขอเปลี่ยนอักษรย่อ พร้อมแก้ไขอักษรย่อในตราเป็น "ว.กค." ซึ่งตรานี้ได้ชื่อเรื่อยมาจนกระทั่งวิทยาลัยการค้าไทย ได้รับการเปลี่ยนประเภทเป็นสถาบันในเดือน ตุลาคม 2527

 

 

ตราลำดับที่ 9 มหาวิทยาลัยการหอการค้าไทยในปัจจุบัน

วิทยาลัยได้ขอแก้ไขชื่อเป็น วิทยาลัยการค้า เช่นเดียวกับเมื่อแรกตั้ง ตราวิทยาลัยนอกจากจะมีการเปลี่ยนแปลงอักษรชื่อแล้วยังได้แก้อักษรในเกลียวคลื่นจาก "หอการค้าไทย" ให้เป็นอักษรย่อ "ว.ค." อันเป็นอักษรย่ออย่างเป็นทางการของวิทยาลัย
 
 
คณะบัญชี



คณะบัญชีได้ทำการสอนวิชาการบัญชีมาตั้งแต่เริ่มก่อตั้งวิทยาลัยการค้าซี่งขณะนั้นเป็นหลักสูตร 6 เดือน และหลักสูตร 2 ปีหลักสูตรนี้เปิดได้เพียง 1 ปี เกิดสงครามมหาเอเชียบูรพา เป็นเหตุให้หลักสูตรนี้ต้องปิดการเรียนการสอนไปพร้อมกับวิทยาลัยการค้าระยะหนึ่ง



ในปี พ.ศ. 2506 วิทยาลัยจึงได้เปิดการเรียนการสอนอีกครั้งหนึ่ง โดยใช้ชื่อว่า "วิทยาลัยการพาณิชย์" หลักสูตรที่เปิดสอนในระยะนั้นเป็นหลักสูตร 5 ปี ผู้จบการศึกษาจะได้รับประกาศนียบัตรชั้นสูงจากวิทยาลัยการค้าทุกสาขา รวมทั้งผู้ที่จบสาขาวิชาการบัญชีด้วย

 

คณะบัญชี มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย ได้เปิดดำเนินการสอนในระดับประกาศนียบัตรชั้นสูงหลักสูตร 4 ปี มาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2506 ต่อมาในปี พ.ศ.2513 คณะบัญชีปรับปรุงหลักสูตรใหม่เป็น หลักสูตรปริญญาตรีทางการบัญชีและได้รับรองมาตรฐานจากทบวงมหาวิทยาลัย ให้มีศักดิ์และสิทธิเท่ากับผู้จบปริญญาตรีทางการบัญชีจากมหาวิทยาลัยของรัฐทุกประการ

คณะบัญชีได้ทำการปรับปรุงหลักสูตรใหม่หลายครั้งกล่าวคือ หลักสูตร ปี พ.ศ. 2520 หลักสูตร ปี พ.ศ. 2528 หลักสูตรปี พ.ศ. 2538 ซึ่งมี 5 สาขาวิชา คือ สาขาวิชาบัญชีการเงิน สาขาวิชาบัญชีต้นทุน สาขาวิชาการสอบบัญชี สาขาวิชาการบัญชีเพื่อการ จัดการ และสาขาวิชาระบบสารสนเทศทางการบัญชีและในปี พ.ศ. 2546 คณะบัญชีได้ปรับปรุงหลักสูตรใหม่ให้สอดคล้องกับตลาดงาน ความเจริญก้าวหน้าของธุรกิจ และเทคโนโลยีใหม่ๆ เพื่อให้บัณฑิตที่จบการศึกษามีความรู้ความสามารถ และมีองค์ความรู้หลายด้าน มีทักษะในการปฏิบัติงานเกี่ยวกับการบัญชีด้วยนโยบายสหกิจศึกษา และ มีความถนัดตามต้องการ โดยสามารถเลือกศึกษาวิชาโทในคณะอื่นๆ ที่สนใจ

ปัจจุบัน คณะบัญชีได้เปิดสอน 2 ภาค คือ ภาคปกติ และภาคค่ำ นอกจากนี้คณะบัญชีได้ เปิดโอกาสให้ผู้ปฏิบัติงานที่ต้องการเพิ่มพูนความรู้ทางการบัญชีเป็นปริญญาตรีใบที่สองได้เลือกศึกษาในหลุ่มผู้ทำบัญชี (ภาคค่ำ) เพื่อให้สามารถปฏิบัติงานทางการบัญชีได้ถูกต้องเหมาะสมตาม พระราชบัญญัติวิชาชีพบัญชี

ปีที่ก่อตั้ง 2506

สีประจำคณะ สีม่วงคราม

สัญลักษณ์ประจำคณะ ดอกฟ้ามุ่ย

ปรัชญาของคณะ สร้างนักบัญชีที่มีคุณภาพ ยึดมั่นจรรยา พัฒนาวิชาชีพ

กีฬา (ตะกร้อ)

ในการค้นคว้าหาหลักฐานเกี่ยวกับแหล่งกำเนิดการกีฬาตะกร้อในอดีตนั้น ยังไม่สามารถหาข้อสรุปได้อย่างชัดเจนว่ากีฬาตะกร้อนั้นกำเนิดจากที่ใด จากการสันนิษฐานคงจะได้หลายเหตุผลดังนี้
ประเทศพม่า เมื่อประมาณ พ.ศ. 2310 พม่ามาตั้งค่ายอยู่ที่โพธิ์สามต้น ก็เลยเล่นกีฬาตะกร้อกัน ซึ่งทางพม่าเรียกว่า "ชิงลง"
ทางมาเลเซียก็ประกาศว่า ตะกร้อเป็นกีฬาของประเทศมาลายูเดิมเรียกว่า ซีปักรากา (Sepak Raga) คำว่า Raga หมายถึง ตะกร้า
ทางฟิลิปปินส์ ก็นิยมเล่นกันมานานแล้วแต่เรียกว่า Sipak
ทางประเทศจีนก็มีกีฬาที่คล้ายกีฬาตะกร้อแต่เป็นการเตะตะกร้อชนิดที่เป็นลูกหนังปักขนไก่ ซึ่งจะศึกษาจากภาพเขียนและพงศาวดารจีน ชาวจีนกวางตุ้งที่เดินทางไปตั้งรกรากในอเมริกาได้นำการเล่นตะกร้อขนไก่นี้ไปเผยแพร่ แต่เรียกว่าเตกโก (Tek K'au) ซึ่งหมายถึงการเตะลูกขนไก่
ประเทศเกาหลี ก็มีลักษณะคล้ายกับของจีน แต่ลักษณะของลูกตะกร้อแตกต่างไป คือใช้ดินเหนียวห่อด้วยผ้าสำลีเอาหางไก่ฟ้าปัก
ประกาศไทยก็นิยมเล่นกีฬาตะกร้อมายาวนาน และประยุกต์จนเข้ากับประเพณีของชนชาติไทยอย่างกลมกลืนและสวยงามทั้งด้านทักษะและความคิด

ประวัติตะกร้อในประเทศไทย

ในสมัยโบราณนั้นประเทศไทยเรามีกฎหมายและวิธีการลงโทษผู้กระทำความผิด โดยการนำเอานักโทษใส่ลงไปในสิ่งกลมๆที่สานด้วยหวายให้ช้างเตะ แต่สิ่งที่ช่วยสนับสนุนประวัติของตะกร้อได้ดี คือ ในพระราชนิพนธ์เรื่องอิเหนาของรัชกาลที่ 2 ในเรื่องมีบางตอนที่กล่าวถึงการเล่นตะกร้อ และที่ระเบียงพระอุโบสถวัดพระศรีรัตนศาสดาราม ซึ่งเขียนเรื่องรามเกียรติ์ ก็มีภาพการเล่นตะกร้อแสดงไว้ให้อนุชนรุ่นหลังได้รับรู้โดยภูมิศาสตร์ของไทยเองก็ส่งเสริมสนับสนุนให้เราได้ทราบประวัติของตะกร้อ คือประเทศของเราอุดมไปด้วยไม้ไผ่ หวายคนไทยนิยมนำเอาหวายมาสานเป็นสิ่งของเครื่องใช้ รวมถึงการละเล่นพื้นบ้านด้วย อีกทั้งประเภทของกีฬาตะกร้อในประเทศไทยก็มีหลายประเภท เช่น ตะกร้อวง ตะกร้อลอดห่วง ตะกร้อชิงธงและการแสดงตะกร้อพลิกแพลงต่างๆ ซึ่งการเล่นตะกร้อของประเทศอื่นๆนั้นมีการเล่นไม่หลายแบบหลายวิธีเช่นของไทยเรา

การเล่นตะกร้อมีวิวัฒนาการอย่างต่อเนื่องมาตามลำดับทั้งด้านรูปแบบและวัตถุดิบในการทำจากสมัยแรกเป็นผ้า, หนังสัตว์, หวาย, จนถึงประเภทสังเคราะห์ (พลาสติก)
ความหมาย
คำว่าตะกร้อ ตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตสถาน พ.ศ. 2525 ได้ให้คำจำกัดความเอาไว้ว่า "ลูกกลมสานด้วยหวายเป็นตา สำหรับเตะ"
วิวัฒนาการการเล่น
การเล่นตะกร้อได้มีวิวัฒนาการในการเล่นมาอย่างต่อเนื่อง ในสมัยแรกๆ ก็เป็นเพียงการช่วยกันเตะลูกไม่ให้ตกถึงพื้นต่อมาเมื่อเกิดความชำนาญและหลีกหนีความจำเจ ก็คงมีการเริ่มเล่นด้วยศีรษะ เข่า ศอก ไหล่ มีการจัดเพิ่มท่าให้ยากและสวยงามขึ้นตามลำดับ จากนั้นก็ตกลงวางกติกาการเล่นโดยเอื้ออำนวยต่อผู้เล่นเป็นส่วนรวม อาจแตกต่างไปตามสภาพภูมิประเทศของแต่ละพื้นที่ แต่คงมีความใกล้เคียงกันมากพอสมควร
ตะกร้อนั้นมีมากมายหลายประเภท เช่น
- ตะกร้อข้ามตาข่าย
- ตะกร้อลอดบ่วง
- ตะกร้อพลิกแพลง  เป็นต้น
เมื่อมีการวางกติกาและท่าทางในการเล่นอย่างลงตัวแล้วก็เริ่มมีการแข่งขันกันเกิดขึ้นในประเทศไทยตาม
ประวัติของการกีฬาตะกร้อตั้งแต่อดีตที่ได้บันทึกไว้ดังนี้
พ.ศ. 2472 กีฬาตะกร้อเริ่มมีการแข่งขันครั้งแรกภายในสมาคมกีฬาสยาม
พ.ศ. 2476 สมาคมกีฬาสยามประชุมจัดร่างกติกาในการแข่งขันกีฬาตะกร้อข้ามตาข่ายและเปิดให้มีการแข่งขันในประเภทประชาชนขึ้นเป็นครั้งแรก
พ.ศ. 2479 ทางการศึกษาได้มีการเผยแพร่จัดฝึกทักษะในโรงเรียนมัธยมชายและเปิดให้มีแข่งขันด้วย
พ.ศ. 2480 ได้มีการประชุมจัดทำแก้ไขร่างกฎระเบียบให้สมบูรณ์ขึ้น โดยอยู่ในความควบคุมดูแลของ เจ้าพระยาจินดารักษ์ และกรมพลศึกษาก็ได้ออกประกาศรับรองอย่างเป็นทางการ
พ.ศ. 2502 มีการจัดการแข่งขันกีฬาแหลมทอง ครั้งที่ 1 ขึ้นที่กรุงเทพฯ มีการเชิญนักตะกร้อชาวพม่ามาแสดงความสามารถในการเล่นตะกร้อพลิกแพลง
พ.ศ. 2504 กีฬาแหลมทองครั้งที่ 2 ประเทศพม่าได้รับเกียรติให้เป็นเจ้าภาพในการแข่งขัน นักตะกร้อของไทยก็ได้ไปร่วมแสดงโชว์การเตะตะกร้อแบบพลิกแพลงด้วย
พ.ศ. 2508 กีฬาแหลมทองครั้งที่ 3 จัดขึ้นที่ประเทศมาเลเซีย ได้มีการบรรจุการเตะตะกร้อ 3 ประเภท เข้าไว้ในการแข่งขันด้วยก็คือ

- ตะกร้อวง
- ตะกร้อข้ามตาข่าย
- ตะกร้อลอดบ่วง
อีกทั้งมีการจัดประชุมวางแนวทางด้านกติกาทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษเพื่อสะดวกในการเล่นและการเข้าใจของผู้ชมในส่วนรวมอีกด้วย
พอเสร็จสิ้นกีฬาแหลมทองครั้งที่ 3 กีฬาตะกร้อได้รับความนิยมเพิ่มขึ้นเป็นอันมาก บทบาทของประเทศมาเลเซียก็เริ่มมีมากขึ้น จากการได้เข้าร่วมในการประชุมตั้งกฎกติกากีฬาตะกร้อประเภทข้ามตาข่าย หรือที่เรียกว่า "เซปักตะกร้อ" และส่งผลให้กีฬาตะกร้อข้ามตาข่าย ได้รับการบรรจุเข้าในการแข่งขันกีฬาแหลมทองครั้งที่ 4 จนถึงปัจุบัน
ประโยชน์และความมุ่งหมายของกีฬาตะกร้อ
ประโยชน์
ในประเทศไทย พลเมืองส่วนมากชอบที่จะดูและเล่นตะกร้อกันโดยทั่วไป แต่การที่จะเล่นให้ได้ดีต้องอาศัยเวลาในการฝึกฝนอย่างต่อเนื่องและยาวนาน กีฬาตะกร้อเป็นกีฬาที่สนุกสนานต่อเนื่องเล่นได้ไม่จำกัด เพียงแต่เราฝึกหัดเบื้องต้นเพียงเล็กน้อยก็สามารถเล่นกีฬาตะกร้อได้แล้ว ราคาของอุปกรณ์ที่ถูกและทนทานใช้สถานที่ในการเล่นน้อย มีประโยชน์หลายอย่าง เช่น
- ช่วยให้ประสาททุกส่วนว่องไวและตอบสนองได้ดียิ่งขึ้น
- ช่วยในการทรงตัว
- ช่วยด้านจิตใจ สุขุม รู้แพ้รู้ชนะ การให้อภัย
- ลดความเครียด
- ทำให้ร่างกายแข็งแรง
ความมุ่งหมาย
กีฬาตะกร้อนั้นอาจจะสรุปความมุ่งหมายในธรรมชาติของกีฬาตะกร้อได้อย่างกว้างๆดังนี้คือ
- เล่นง่าย คือเล่นสนุกสนานแต่ถ้าเล่นให้ได้ดีก็ควรต้องมีการฝึกฝนอย่างต่อเนื่องสม่ำเสมอ
- ไม่จำกัดเวลาและสถานที่ในการเล่น
- ประหยัดค่าใช้จ่ายในการซื้ออุปกรณ์และเวลาในการเล่น
- ทำให้เกิดการตื่นตัว
- ทำให้จิตใจสุขุมเยือกเย็น
- มีระบบในการตัดสินใจรวดเร็วและถูกต้อง
- ทำให้มีระบบประสาททางความคิดดี
- สุขภาพพลานามัยแข็งแรงไร้โรคภัยต่างๆ
- ทำให้เกิดความเพลิดเพลิน
- ทำให้เกิดความสามัคคีทั้งในหมู่คณะและส่วนรวม
- ทำให้รู้จักการรวมกลุ่มในสังคม การเข้าสังคม
- รู้จักการสร้างความปลอดภัยในการเล่น
- ใช้เป็นแนวทางในการเล่นกีฬาชนิดอื่นๆ ได้อย่างต่อเนื่อง เช่น ฟุตบอล
- สามารถใช้เป็นแนวทางในการถ่ายทอดศิลปะและอนุรักษ์ศิลปะประจำชาติได้อีกด้วย

ความรัก

ความรัก เหมือน ทะเล

“ความรัก” ของหลายคน อาจไม่อ่อนหวาน
แต่ทุกคน(ส่วนใหญ่) อาจจะมี “ความรัก” ที่อ่อนไหว

จะมีใครบ้างที่ไม่เคยอมยิ้มคนเดียวเพราะ “ความรัก”
และจะไม่มีใครบ้างที่ “ความรัก” ไม่เคยทำให้ร้องไห้แม้แต่ครั้งเดียว
หลายคนจึงบอกว่า
“ความรัก” เป็นเหมือน “ทะเล”

มีเวลาที่นิ่งสงบ มีเวลาที่มีคลื่นลม
มีเวลาที่สวยงาม และมีเวลาที่น่ากลัว
แต่ถึงอย่างไร ใครต่อใครก็ยังอยากจะไปทะเล
เช่นกันไม่ว่าจะอย่างไร ใครต่อใครก็ยังอยากจะมีความรัก
แม้ว่ารักนั้นจะเป็นรักข้างเดียว

แม้รักนั้นจะทำให้ทุกข์ทรมานสักเพียงใด
แม้รักจะทำให้หลับไปทั้งน้ำตาของความเสียใจก็ตาม
แล้วจะรักแบบไหน? ให้พอดีในความอ่อนไหว
ไม่จืดชืดเย็นชาจนน่าเบื่อ ขณะเดียวกันก็มีความมั่นคงในใจ

คำตอบที่มีให้ คือให้ รั ก กั น แ บ บ ทะ เ ล
โดย ห่วงใยกัน ให้มากเท่าเท่ากับเม็ดทราย
ให้อภัยกัน ให้ได้ . . . ..
เหมือนที่ทะเลไม่เคยโกรธเกลียวคลื่น

ไม่ว่าคลื่นจะโหมกระหน่ำรุนแรงแค่ไหน
ในบางครั้งที่ต้องห่างไกล หัวใจก็ต้องคงมั่นได้เหมือนโขดหิน
ไม่เปลี่ยนใจง่าย ไม่อ่อนไหวไปรักคนอื่น
ให้ความอิสระ เหมือนอย่างนกทะเลต้องการจากท้องฟ้า
อย่ากักขังคนรักไม่ให้คบเพื่อน ไม่ให้ไปไหนทั้งนั้น

ความผูกพันไม่ใช่คุก ถึงจะคบกันแล้วก็ไม่ได้หมายความว่า
ต้องสบตาฉันคนเดียวเท่านั้น
และไม่ทำตัวเป็นเจ้าของหรือออกกฏหมายบังคับอีกคน
เพราะทะเลก็ยังไม่เคยครอบครองปลา

แล้ว “ความรัก” ที่แม้จะดูอ่อนไหวและแปรปรวน
ก็จะเป็น “ความรัก” ที่มีอยู่นาน เช่นเดียวกับที่ทะเลมีอยู่บนโลกนี้

การ์ตูน

สิบโทเคโรโระ (ญี่ปุ่น: Keroro ケロロ Keroro ?) เป็นตัวละครในหนังสือการ์ตูนและภาพยนตร์การ์ตูนในเรื่องเคโรโระ ขบวนการอ๊บอ๊บป่วนโลก ให้เสียงภาษาญี่ปุ่นโดยคุมิโกะ วาตานาเบ้ ให้เสียงภาษาไทยโดยอรุณี นันทิวาส

เคโรโระเป็นหัวหน้าหน่วยจู่โจมพิเศษสังกัดการรุกรานจักรวาลระดับสิบโท มาจากหมู่ดาวแกรมม่าดาวเคราะห์ลำดับที่ 58 ดาวเคโรนมาโลกนี้เพื่อยึดครอง แต่กลับถูกพี่น้องฮินาตะจับตัวมาเป็นคนรับใช้ให้ทำงานบ้านซะนี่เคโรโระเกิดวันที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2525 ส่วนสูง 75 ซม.น้ำหนัก 5.5 กิโลกรัม มีร่างกายสีเขียวบนหัว และหน้าท้องมีสัญลักษณ์เป็นรูปดาวห้าแฉก บนหัวสีแดง มีหมวกสีเหลือง ชอบกินอิคินาริดังโงะมาก และมีอาวุธคือเคโระบอล ซึ่งทำลายทุกสิ่งทุกอย่างได้เลย แต่ดันถูกยึดไปซะนี่ ชอบทำอะไรไร้สาระเช่นต่อโมเดลกันพลา (โมเดลกันดั้ม ) และดูหนังการ์ตูนเรื่องกัปตันเกโรโระ และยังได้สร้างฐานบัญชาการอยู่ที่ใต้ดินบ้านฮินาตะอีกด้วย เวลาสั่งการไม่เคยมีครั้งไหนได้เรื่อง ลูกน้องจึงไม่ค่อยฟังคำสั่งของเขา และนอกจากนั้นเคโรโระยังเรียกทุกคนว่าท่านนำหน้า ยกเว้นลูกน้องตนเอง และเสียงของเคโรโระคือ เคโระเคโระเคโระเคโระ


<ชื่อเล่น สิบโท (เรียกโดยฮินาตะ ฟุยุกิ) เจ้ากบบ๊อง (เรียกโดยฮินาตะ นัตสึมิ) คุณอา (เรียกโดยแองโกล มัวร์) คุณสิบโท (เรียกโดยพลทหารทามามะ) นามแฝง K66 (เล่นคำจากคำว่าเคโรโระ) อายุ ไม่ทราบ เพศ ชาย เผ่าพันธุ์ ชาวเคโรน เกิด 9 ธันวาคม ความสัมพันธ์ สิบโทปีศาจ (่พ่อ)]]

การเมือง

นายกฯ ย้ำรัฐบาลจะไม่ยอมหงอ การข่มขู่ของกลุ่มเสื้อแดง กรุงเทพฯ 1 ก.พ. – นายกฯ ยืนยันไม่หวั่นไหวกรณีกลุ่มเสื้อแดงเตรียมเคลื่อนไหวก่อเหตุวุ่นวาย ย้ำรัฐบาลจะไม่ยอมการข่มขู่ ไม่เช่นนั้นประเทศจะอยู่ไม่ได้ ระบุพรรคร่วมฯไม่ได้ขัดแย้งเรื่องการทำงาน เพียงแต่เห็นต่างเรื่องแก้ รธน. พร้อมขอบคุณ "บรรหาร" ที่ให้คำแนะนำ

นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ นายกรัฐมนตรี กล่าวถึงกรณีที่ขณะนี้มีการปลุกระดมคนเสื้อแดงให้นำน้ำมันพร้อมขวดเข้ามาใน กทม.เพื่อทำระเบิดเพลิง ว่า ได้ย้ำไปแล้วว่า บ้านเมืองอยู่ได้ต้องไม่ตกเป็นเหยื่อการข่มขู่ หากรัฐบาลยอมการข่มขู่ วันข้างหน้าบ้านเมืองก็อยู่ไม่ได้ ดังนั้นทุกคนต้องเป็นกำลังสำคัญในการรักษากฎหมาย รวมถึงกรณีที่มีการข่มขู่ว่า จะไปล้อมศาลากลางจังหวัดทั่วประเทศ ก็อยากบอกว่า ช่วงนี้คงจะมีการชุมนุมเคลื่อนไหว แต่ต้องทราบว่าจะมาร้องเรียนเรื่องอะไร ควรจะมาตามระบอบ



“เรามีศาลไว้ตัดสินคดี ศาลก็ต้องตัดสินไปตามเนื้อความคดี รัฐบาลมีหน้าที่รักษากฎหมาย ก็ต้องรักษากฎหมาย เพราะฉะนั้นคงไม่มีประโยชน์ที่ใครจะมาทำให้บ้านเมืองเกิดความวุ่นวาย บ้านเมืองวุ่นวายไม่มีใครได้ประโยชน์ แม้แต่คนที่คิดว่า จะได้ประโยชน์ ก็คงไม่ได้ประโยชน์อะไร” นายกรัฐมนตรี กล่าว



เมื่อถามว่ารัฐบาลพยายามเรียกความเชื่อมั่นด้วยการบริหารประเทศ แต่หุ้นก็ตกลง เพราะมีการซ้ำเติมจากการเมืองหรือไม่ นายกรัฐมนตรี กล่าวว่า ไม่ทราบว่า หุ้นตกมาจากสาเหตุอะไร แต่ขณะนี้ตัวเลขทางเศรษฐกิจไปได้ด้วยดี ดังนั้นปัญหาหุ้นตกคงไม่ใช่มาจากปัจจัยทางการเมืองเพียงอย่างเดียว ยังมีปัญจัยอื่นด้วย



สำหรับผลสำรวจที่ระบุว่า ความสุขของคนไทยลดลง เนื่องจากความขัดแย้งในพรรคร่วมรัฐบาลนั้น นายกรัฐมนตรี กล่าวว่า ต้องยอมรับว่า ความขัดแย้งใด ๆ คงไม่ทำให้ประชาชนมีความสุข แต่เรื่องพรรคร่วมรัฐบาล เป็นเรื่องของความเห็นต่างในเรื่องการแก้ไขรัฐธรรมนูญ ไม่มีเรื่องการทำงานร่วมกัน และช่วงนี้ตนพยายามทำให้เศรษฐกิจและการเมืองเดินไปข้างหน้าให้ได้ แม้ว่าสถานการณ์ใน 1-2 เดือนข้างหน้าจะบริหารงานได้ยากขึ้น แต่ต้องบริหารงานให้ผ่านไปให้ได้ และทุกฝ่ายต้องยึดมั่นประโยชน์ส่วนรวม



ผู้สื่อข่าวถามว่าจะหารือกับนายสุวิทย์ คุณกิตติ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม เพื่อนัดพรรคร่วมรัฐบาลรับประทานอาหารร่วมกันเมื่อใด นายกรัฐมนตรี กล่าวว่า พรุ่งนี้ (2 ก.พ.) จะพบกับนายสุวิทย์ ในที่ประชุมคณะรัฐมนตรี เพราะมีเรื่องต้องคุยกับนายสุวิทย์หลายเรื่อง



เมื่อถามว่านายบรรหาร ศิลปอาชา อดีตหัวหน้าพรรคชาติไทย ฝากบอกนายกรัฐมนตรีให้ใจกว้าง จะทำให้อยู่บริหารประเทศได้นาน นายกรัฐมนตรี กล่าวว่า ต้องขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำของนายบรรหาร.-สำนักข่าวไทย

สถานที่ท่องเที่ยว

อัมพวา

เป็นตลาดริมคลอง ตั้งอยู่ใกล้วัดอัมพวันเจติยาราม (จอดรถที่วัดอัมพวันเจติยารามได้) ทุกวันศุกร์ เสาร์และอาทิตย์ ในช่วงเวลาเย็นตั้งแต่ช่วงเวลา 12.00-20.00 น. ในคลองอัมพวาจะมีพ่อค้าแม่ค้าพายเรือขายอาหารและเครื่องดื่ม เช่น หอยทอด ก๋วยเตี๋ยว กาแฟ โอเลี้ยง ขนมหวานต่างๆ และมีรถเข็นขายของบนบกด้วย บรรยากาศสบาย ๆ มีเพลงฟัง จากเสียงตามสายของชาวชุมชน ประชาชนสามารถเดินเที่ยวชมตลาดหาซื้ออาหารรับประทาน

นอกจากนั้นสามารถนั่งเรือท่องเที่ยวตามแม่น้ำแม่กลอง และไหว้พระตามวัดริมแม่น้ำ ในตอนค่ำสามารถเช่าเรือไปเที่ยวชมดูหิ่งห้อยในยามค่ำคืนได้ ค่าบริการคนละ 60-80 บาท

ล่องเรือชมหิ่งห้อย

การล่องเรือชมหิ่งห้อยยามค่ำคืนเป็นกิจกรรมหนึ่งที่นักท่องเที่ยวที่มาพักมาเที่ยวสมุทรสงครามมักไม่พลาดที่จะไปชม โดยปกติแล้วหิ่งห้อยจะมีมากโดยเฉพาะในช่วงฤดูฝน ตั้งแต่เดือนพฤษภาคม - ตุลาคม ควรเลือกชมในช่วงเวลาที่เป็นข้างแรมหรือคืนเดือนมืด เพราะเห็นแสงของหิ่งห้อยได้ชัดเจนกว่าเวลาข้างขึ้น นอกจากนี้ควรเลือกช่วงเวลาที่น้ำขึ้นมากเนื่องจากจังหวัดสมุทรสงครามเป็นจังหวัดที่อยู่ใกล้ทะเลน้ำจะขึ้น-ลง อยู่ตลอดเวลา ในช่วงน้ำขึ้นเรือสามารถเข้าไปใกล้กับต้นลำพูซึ่งหิ่งห้อยเกาะอยู่ ทำให้สามารถเห็นแสงของหิ่งห้อยได้ชัดเจนมากยิ่งขึ้น


นักท่องเที่ยวที่มีความประสงค์จะนั่งเรือชมหิ่งห้อยประกายความงามยามค่ำคืน สามารถติดด่อเรือได้ ซึ่งทางชุมชนตลาดอัมพวาได้จัดบริการไว้ให้ที่ตลาดน้ำอัมพวา หรือจะติดต่อกับที่พักหรือโฮมสเตย์ต่าง ๆ ในอัมพวาก็ได้ โดยเรือจะล่องไปตามลำน้ำแม่กลองหรือคลองย่อยต่าง ๆ ที่มีต้นลำพูริมฝั่ง ก่อนเช่าเรือ นักท่องเที่ยวควรตรวจสอบระยะทางการล่องเรือชมหิ่งห้อยกับผู้ให้บริการเสียก่อน เรือจะวิ่งไปตามแม่น้ำและลำคลองที่มืดหิ่งห้อยจะมีอยู่เป็นจุดๆในบริเวณที่แตกต่างกัน ถ้าหากผู้ให้บริการไม่มีความชำนาญในเส้นทางและรู้แหล่งที่อยู่หรือให้บริการในเส้นทางที่สั้นเกินไปย่อมทำให้นักท่องเที่ยวเห็นหิ่งห้อยได้น้อย และควรใส่ชูชีพตลอดเวลาเพื่อความปลอดภัย

สำหรับข้อปฎิบัติในการชมหิ่งห้อย คือ ไม่ควรส่งเสียงดัง และไม่จับหรือทำสิ่งใดที่รบกวนหิ่งห้อยโดยเด็ดขาด เพื่อให้ธรรมชาติถูกรบกวนน้อยที่สุดและมีหิ่งห้อยให้ชมไปนาน ๆ

เพลงจีน

听见
ting jian
ได้ยิน


你不开心的眼

ni bu kai xin de yan

แววตาที่ดูไม่มีความสุขของเธอ



仿佛将我推到悬崖边缘

fang fo jiang wo tui dao xuan ya

เหมือนกับจะผลักให้ฉันตกลงจากหน้าผา



距离就算再靠近眼前

ju li jiu suan zai kao jin yan qian

ถึงแม้ว่าระยะห่างจะใกล้กันเพียงข้างหน้า



我们一样没交点

wo men yi yang mei jiao dian

เราเหมือนกับจุดที่ไม่มีเส้นตัดกัน



没有你的世界

mei you ni de shi jie

โลกที่ไม่มีเธอ



就像寒冬没有春天依偎

jiu xiang han dong mei you chun tian yi wei

ก็เหมือนกับฤดูหนาวที่ไม่มีฤดูใบไม้ผลิคลอเคลีย





少了你陪在身边

chao le ni pei zai shen bian

ไม่มีเธอเคียงข้างกายฉันแล้ว



我的四季只剩下冬天

wo de si ji zhi sheng xia dong tian

ทั้งสี่ฤดูของฉันมีเหลือเพียงแค่ฤดูหนาว



悲伤喜悦回忆不断重演

bei shang xi yue hui yi duan chong yan

ความทรงจำที่งดงามและเจ็บปวดมันไม่มีทางเกิดขึ้นอีกแล้ว



静下来的世界

jing xia lai de shi jie

โลกที่มีเพียงความเงียบงัน



有我的思念

you wo de si nian

มีความคิดถึงของฉัน



也有你的空虚无边

ye you ni de kong xuwu bian

และก็มีความว่างเปล่าว้าเหว่ของเธอ



(*)

你有没有听见

ni you mei you ting jian

เธอได้ยินมั๊ย



寂寞的声音悄悄在蔓延

ji mo de sheng yin xiao xiao zai man yan

เสียงของความเหงาที่กำลังยาวออกไปอย่างเงียบๆ



它住进我们之间

ta zhu jin wo mei zhi jian

มันอยุ่ระหว่างเราสองคน



消耗着我和你的永远

xiao hao zhe wo he ni de yong yuan

ที่ทำให้คำว่าตลอดไปของเธอและฉันสิ้นเปลืองลง



思念的呼唤传遍每条街

si nian de hu huan zhuan bian mei tiao jie

เสียงเรียกร้องของความคิดถึงมันติดตามไปทุกแห่งหน



就算你走的再远

jiu suan ni zou de zai yuan

ถึงแม้ว่าเธอจะเดินจากไปไกลสักเท่าไหร่



累了回头我就在你的身边

lei le hui tou wo jiu zai ni de shen bian

ถ้าเธอเหนื่อยแล้ว...สุดท้ายฉันก็จะไปอยู่เคียงข้างเธอ